Η πόλη

Είναι η πόλη κι είσαι κι εσύ. Είμαι εγώ κι είσαι κι εσύ. Είναι αυτός κι είσαι κι εσύ. Δεν είναι να απορεί κανείς που όλοι είναι μόνοι. Που όλοι φοβούνται όλους. Που οι όλοι είναι εκεί κάποτε, μα όχι τώρα. Τώρα τους έχεις ανάγκη, μα είναι άραγε απασχολημένοι, είναι αδιάφοροι ή ξένοι; Είναι πραγματικά εδώ ή πλανώνται στην άχαρη καθημερινότητά τους; Την ζουν άραγε; Άραγε αγαπούν; Άραγε μισούν; Πόσο μακριά είναι το τέλος όταν δεν αγαπάς, όταν μισείς, όταν δεν ζεις; Πόσο κοντά είναι το τέλος όταν το συναίσθημα κι η λογική παλεύουν συνεχώς; Όταν ο νους και η ψυχή δρουν σαν ένα; Ναι, όταν δρουν. Η δράση είναι αυτή που κάνει μακρινό το τέλος. Το τέλος δεν τους τρομάζει αυτούς. Ζουν με αυτό και είναι ευτυχισμένοι. Ζουν από αυτό και νιώθουν πλούσιοι.