Το κενό

Κοιτάς γύρω σου και βλέπεις το κενό. Τόσος κόσμος κι εσύ το κενό. Κενό καρδιάς, κενό ψυχής, κενό πνεύματος. Ποιος είσαι εσύ; Ο παρατηρητής. Τουλάχιστον είσαι ο παρατηρητής. Και αυτό θα σε σώσει ίσως από το να μην γίνεις αυτό που παρατηρείς. Μακάρι.

Απορείς που κοιτάς και δεν βλέπεις κάτι. Παρατηρείς πως δεν το βλέπεις. Δεν είναι εκεί. Από πάντα δεν ήταν εκεί; Όχι. Όχι. Μάλλον όχι. Τώρα τελευταία έγινε αυτό. Τόση αδιαφορία. Τόσος εγωκεντρισμός. Τόση φτώχεια ψυχής. Ακόμα και αν το δεις τι θα κάνεις; Τι μένει να κάνεις; Τι μπορείς άραγε να κάνεις; Να το αναφέρεις; Να το καταγγείλεις; Να το παρατηρήσεις έστω αρκεί; Αν υπάρχει αυτός ο κάποιος που δεν το κάνει ούτε αυτό, και πίστεψέ με υπάρχει, τότε ναι αρκεί. Τότε ίσως υπάρχει μια ελπίδα. Ίσως τουλάχιστον την δώσεις εσύ ο ίδιος στον εαυτό σου και ας μην είναι για την ώρα υπαρκτή.